Ik ben bekent als struiner en ik heb het waarschijnlijk al verteld, ik heb van een zeer slechte foto, een stoel gekocht voor 15 euro. Tot mijn verwondering was het in Gata in een meubelzaak. Hij stond op zolder en met veel pijn en moeite en met een lift uit 1800, is de stoel naar beneden gehaald. Een stoel in de lift, lift vol. Het was toch een gave stoel, niet te geloven en nieuw. Er stond er een te koop, maar ze had er nog wel een. En ook een tafel had ze nog wel. De tweede stoel ook maar naar beneden halen en voor 25 euro de tafel ook maar. Met iedere stoel moest Norbert naar huis rijden, er konden er geen twee in de auto. Toen ze op het grote terras stonden, was ik er heel blij mee, Norbert ook, tot dat ik zei, ze hebben er nog twee. Toen zakte zijn onderlip op zijn schoenen. Doe normaal mens, ze zijn giga groot en dan nog twee erbij dat is geen potje. Hoe gelukkig was ik dat op dat moment, Cor langs kwam. Als je dit zo zet en dat zo, kan het makkelijk en staat het harstikke leuk. Wat ben ik blij met die gabber, dus bellen ik wil die andere twee ook. Een afspraak gemaakt, de aanhanger bij Herman gehaald en daar ging hij weer. Wat ik nog vergeet is, dat de stoelen, zo groot zijn, dat ze nergens door een deur kunnen. Door de tuin, over rotsen tillen en vanaf de andere kant weer over stukken rots, naar het terras. Zo, Mien vlug had haar 4 stoelen en een tafel staan, compleet voor 85 euro. Ook nog een tweedehands eettafel voor weinig gekocht. Het is een terras van 50 vierkante meter en daar stond een ouwe tafel en een oude salon tafel, die als je er tegenaan stootte, in elkaar zakte. Ook had ik een paar jaar geleden van de rommelmarkt 2 oude rookstoelen gekocht. Op het hele terras stonden een paar oude stoelen, oude eethoek en een zonnenbed. Alles bijelkaar nog geen 10 euro waard, maar het terras was gevuld en het stond gezellig, in weer en wind. Alles bleef gewoon het hele jaar staan, als het uit elkaar zou vallen, ging ik gewoon weer een rondje vuilnisbakken zoeken. Maar nu heb ik een probleem, ik kan deze spullen toch niet in regen en wind laten staan. De enige oplossing is om ze in het benedenhuis te zetten, die heeft 2 openslaande deuren. Het is echt zo mooi, dat kan dus echt niet, zo zonde.
Maar het mooie aan dit verhaal is: We zitten er nooit. Er is de hele dag zon en bloedheet in de zomer. In het voor en najaar zit ik er af en toe even, als ik een uurtje in het zonnetje wil zitten. Wil ik echt de zon in, ga ik naar het zwembad, daar is in de winter de zon tot 4 uur. Dus moet ik nog wat verzinnen, om die kopere ploert, te verbannen. Een hele grote parasol heb ik er staan, maar toen we Nel en Hans hadden weggebracht, was de parasol uit zijn stang gewaaid. Nu moet ik zeggen, we hadden hem niet goed vast gezet. De zon bescherming moet een overbrugging worden van 5 meter en heel veel wind kunnen hebben. En er moeten nog kussens in de nieuwe stoelen. Ik had van Cor een heel groot gevoerd bont spei gekregen. Daar kunnen makkelijk 4 kussen van gemaakt worden. Het zou 3 weken duren en zaterdag belde ze, dat de vrouw die ze zou maken in het ziekenhuis lag, dus zondag niet klaar. Toen belde hij gister dat de stof een beetje rotto was, volgens de naaister. Of we zondag naar de markt in Pedreguer konden komen, dan zou hij laten zien dat het niet kon. Dus zondag maar kijken wat hij ons te bieden heeft. Het is zo jammer, het bont was echt geweldig.
Ik ben er zo blij mee, dat ik nog een foto plaats.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten