Ja, even rust, er is veel gebeurd de afgelopen weken. Druk, haast dagelijks contact met mevr. Schols, die in ons probleem Holland Internationaal gedoken is. Van enige medewerking van Holland Internationaal is nog steeds geen sprake. Na iedere mail, schrijven ze, wat ons betreft is de zaak gesloten. Maar mevr. Schols is Mr en Dr in pensioen rechten. Wij hadden gedacht als de HINT van haar een mail krijgt, ze wel eens achter hun oren gingen krabben. Wel hebben ze een advocaat op deze zaak gezet. Ik heb opdracht van haar gekregen, morgen een belletje te plegen, waarvan ze denkt, dat die misschien een opening bieden. Nu vraagt iedereen zich af, waarom doet ze dat zelf niet? Ik heb haar niet in de arm genomen, maar om advies gevraagd. Toen heeft ze contact gezocht met de HINT en met nog veel meer andere zaken. Dus maar weer afwachten, Norbert geloofd er al vanaf het begin niet in ( al 3 jaar ) Maar het probleem is: ik ben ik. Doorgaan tot het gaatje en dan als het niet lukt, me verlies nemen. Daar heb ik ook geen moeite mee.
Ook ben ik een klein weekje naar Nederland geweest. Conny is overleden, na 16 jaar gevochten te hebben, maar uiteindelijk toch de strijd tegen de kanker te verliezen. Ze was er nu aan toe en zag ze dat het vechten tegen de bierkaai was en heeft de strijd opgegeven. Gelukkig maar, het was voor haar slopend, maar ook voor Bart en Irma. Niemand had vat op haar, ze deed alles op haar manier, met alles dus. Het was een gestoord mens, wat we in de 50 jaar met haar hebben meegemaakt. Vooral op de wintersporten, wist ze altijd iets gestoords te doen. De eerste jaren waren we allemaal in de 20, jong en alles kon. Aan Conny hebben wij Norbert en ik, veel te danken. Ieder jaar gingen we met alle meiden naar de huishoudbeurs, daarna een neut halen in de stad. In 1982 ontmoeten ik daar Norbert, het klikte. Elkaar een paar keer ontmoet en toen dacht ik waar ben ik mee bezig. Toen zei Conny, meid je bent 38 over een paar jaar ziet niemand je meer staan, geniet ervan. Maar toen het uiteindelijk echt, echt werd, zei ze nuchter als ze was, he, nu kappen he, dit is niet meer leuk. Ze heeft me, met Nel en ook die andere meiden, een jaar lang dekking gegeven. We zijn ze daar nog dankbaar voor. Mijn ex waarschijnlijk minder, alhoewel hij al vele jaren gelukkig is met Olga.
Onze Cornelia, gek op haar Mini, waar mee ze door het dorp scheurde. En beroemd was om de vierkante bochten, die ze altijd maakte. Ook is ze een keer letterlijk door het lint gegaan. We waren met ze alle uit eten geweest met de kerst, reden naar huis, het was spekglad, Conny reed voor, ze dronk niet, een paar auto achter haar aan en ze reed zo door het lint van de Clausbrug in Wormer. De brug was afgezet, omdat het te gevaarlijk was om er over heen te rijden. Wij konden het allemaal wel, we zijn er veilig overheen gekomen. Het is goed dat het nu voor haar over is, ze kan nu uitrusten van een bewogen leven.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten