Vroeger liep er in mijn winkelcentrum in Koog aan de Zaan, een pittig vrouwtje met een grote boodschappentas in het winkelcentrum rond te scheuren. Ergens klopte er iets niet aan haar, maar ik kon wel goed met haar op schieten. De meiden van de bakker en ook de bazin, mijn vriendin Wil, die kregen een kleinkindje van haar en negeerde haar dikwijls. Dan kwam ze op hoge poten aanrennen, naar mij en dan vloekte ze tegen alles en iedereen. Dan vroeg ze aan mij, ga jij Wil maar eens vertellen hoe ik hier behandeld word. Dan ging ik maar met haar mee, liep naar achteren in de bakkerij en kwam dan met haar broodjes terug. Bij mij in de winkel ging ze ook wel een tekeer, maar dan dacht ik, zielig, het mensje heeft een heel zwaar leven gehad, ze kan er ook niets aan doen. Er werd verteld dat in haar huisje het zo vreselijk schoon was en dat ze zelfs de dakpannen schoonmaakte met een tandenborstel.
Hoe kom ik nou op dit verhaal: op ons grote zijterras, naast de slaapkamer, hebben we een muurtje staan met daarop dakpannen. Die zijn in de loop van de jaren, behoorlijk vies geworden. Nu Norbert aan de schilder is, verft hij ook dat muurtje. Dan is het geen gezicht met die smerige dakpannen, dus kreeg ik de gedachte, ik ga proberen of ik ze schoon kan krijgen. Vandaar dat de gedachte uit kwamen bij mevr Schoen. Ik ga proberen of het lukt, mevr. Schoen kan ik het niet laten doen, die is ondertussen, zeker al aan het hemelen.
Ander verhaal, Norbert is dus aan het schilderen geslagen. Hij is begonnen aan de muur voor ons huis. Er komt geen eind aan. Nu voor vandaag nog het laatste stukje de pilaren bij het hek. Dan nemen we gewoon lekker weekend en dan maandag de parkeerplaats.
Ik heb niet teveel gezegd he, wat een eind he.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten